Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Moje pytanie będzie dotyczy powołania: jak poradzić sobie z trudną sytuacją - czuję się rozrywana przez kilka powołań jednocześnie?
Mam 22 lata, obecnie pracuję i studiuję.
Do niedawna jeszcze nie miałam tego problemu, a teraz czuję się rozdarta jak nigdy dotąd. Nigdy nie żyłam w pewności, którą ma wiele osób wiedzących, że na przykład chcą żyć z druga połówką i gromadką dzieci w domku nieopodal lasu. Parę miesięcy temu w mojej głowie zaczęła się bitwa myśli: czy świeckie życie w pojedynkę które wiodę obecnie to na pewno to? Czy może jednak jestem powołana do życia w zakonie, o czym myślę intensywnie od dłuższego czasu zastanawiając się, czy to co czuję to powołanie, czy chęć ucieczki? A jeśli właściwsza ścieżka to jednak małżeństwo i dzieci, od której to drogi mama chyba próbuje mnie odwieść (często robi uszczypliwe komentarze, jeśli usłyszy, że ktoś się zaręczył, kilka razy wspomniała nawet, że wolałaby, żebym nigdy nie miała dzieci - kocham ją bardzo i wiem, że ona mnie też, ale wielce zaskoczyła mnie tym stwierdzeniem, teraz nawet nie wiem jak miałabym jej przedstawić potencjalnego męża i ojca moich dzieci).
Często czytam Biblię szukając odpowiedzi, modlę się, jednak dalej czuję się okropnie zagubiona. Nieustanny wewnętrzny dialog nie daje mi spokoju i czasem chciałabym zwyczajnie go wyłączyć.
Życzę wszelkich błogosławieństw na nadchodzące Boże Narodzenie:)